Predikant - vervolg
Het begin
Met verwondering kijk ik soms terug naar de weg die ik gegaan ben. Ik ben opgegroeid in Eindhoven en in Raamsdonksveer. “Iets met mensen” is wat ik wilde gaan doen na mijn HBS-A diploma en ik werd fysiotherapeute.
In die periode hielden levensvragen me sterk bezig. Het lezen van de Bijbel en contact met gelovige medestudenten brachten me op het spoor van Jezus Christus. Het leidde tot geloof in God. Dit is uitgegroeid tot een intense Bron van levensvreugde en inspiratie. Gelovig leven ervaar ik als een spannende en positieve zoektocht.
Thuis
Ik ben getrouwd met Martien, die gepensioneerd huisarts is. We kregen drie adoptiekinderen uit Indonesië en Colombia. Timo, Manuel en Eline. We zijn erg blij met hen. Inmiddels hebben zij alle drie een eigen leven opgebouwd. We hebben één prachtige kleindochter Reva, van Timo en zijn vrouw Sabine.
Studie
Vanuit verlangen naar ‘Meer’ ging ik theologie studeren. Eerst dichtbij, op de Katholieke universiteit in Tilburg, waar ik de klassieke talen afrondde en de propedeuse behaalde. Daarna op de Protestantse universiteit in Kampen. Na pastor in een verpleeghuis - in de laatste vier jaren van mijn studie - werd ik in 2002 predikant in de Gereformeerde kerk Giessen-Rijswijk. Predikantschap is voor mij een uitdaging en een verrassend geschenk, dat me voortdurend op nieuwe wegen brengt met mensen binnen en buiten de kerken.
Pastorale weg
In 2005 volgde ik de postdoctorale opleiding Geestelijke Begeleiding aan het Titus Brandsma instituut en Hydepark. Daar ging mijn spoor door. Het spoor van nadenken over de ontwikkeling van het geestelijk leven van mensen: Hoe werkt het? Hoe kan het? Ik leerde mystieke teksten lezen en doorzien, maar ook mijn eigen leven wegen in het licht van Gods liefde. Deze studie tot Geestelijk Begeleider heeft een verdieping gebracht in mijn geloofsleven en werk als predikante. Mensen begeleiden in leven en geloven is het hart van mijn werk.
Ruimte
Ooit klonk een woord dat me raakte: waar de Geest des Heren is, is vrijheid (1 Cor 3:16)
Er is niet één beeld waarin God te vangen. Er is ook niet één manier om te geloven en gelovig te leven. In de wereldkerk kunnen we elkaar aanvullen en verrijken. In Prinsenbeek werkte ik positief samen met de Rooms-Katholieke parochie. Ik hoop dat ook in de cluster Noord- West Walcheren met collega’s en in samenwerking met andere kerkelijke gemeenten te kunnen doen.
De vrijheid van de Geest klinkt voor mij door in de breedte van de liturgie in onze christelijke gemeenschap. Ik voel me thuis in een psalm, ook in de lofprijzing van een Praiseband in een jeugdviering. Daarnaast kan een lied van H. Oosterhuis of uit Taizé en Iona me diep raken.
Vertrouwen
Houd moed, sta op, Hij roept u, (Marcus 10:46-52) klonk in het laatste kloosterweekend, waar we met een groep waren. Een bemoedigend woord tegen de blinde man, die door mensen en zijn levenssituatie aanvankelijk klemgezet wordt. Tot hij in beweging komt en antwoord gaat geven. Iedere morgen lees ik een Bijbelgedeelte volgens de methode Lectio Divina en merk hoe Gods Geest daardoor mijn leven aanraakt, beïnvloedt. Het is de basis van mijn predikantswerk. Ik leef in het vertrouwen dat God met ieder mens optrekt in het leven, dat groei mogelijk is als mens en als gelovige.
Naast de kerk
Sport ontspant me en geeft energie. Ik tennis veel, ski graag en hou van wandelen langs de zee en in open landschap. Ik werk met plezier in onze tuin: het prille groen in de lente, de warme kleuren van de bloemen verrassen me ieder seizoen opnieuw. In het najaar en in de winter praten we graag bij met vrienden en een goed glas wijn.
Lezen is een passie: de krant, literatuur en boeken op het terrein van de spiritualiteit. Het brengt me impulsen voor preken en het houdt me bij de mens en bij de tijd.
Daarnaast interesseer ik me voor filosofie en kunst. In het nascholingstraject voor predikanten heb ik de leergang Kunst en Theologie gevolgd. Vervolgens heb ik in de afgelopen jaren aan de Erasmusuniversiteit aan de deeltijdopleiding filosofie deelgenomen. Het heeft mijn kijk op leven en geloven in onze tijd verbreed en verdiept.
De toekomst
Op het moment dat ik dit schrijf leven we in de dagen dat de samenleving weer opengaat. We hebben een spannende periode doorgemaakt met beperkingen door het coronavirus, met zorg om gezondheid, spanning in werk/gezin en verlies aan toekomstperspectief.
Het bracht een nieuw bewustzijn van onze kwetsbaarheid als mens en natuur. Hoe verder…? We leven in een verwarrende tijd met veel vragen. Een kerkgemeenschap biedt ruimte ook in onze tijd voor herdenken, bezinning en diepgang. Samen gaat het beter.
De toekomst van de kerk ligt open. Laten we proberen mensen te verbinden en kerk naar buiten te zijn in onze dorpen. Een plaats van inspiratie te bieden, ook voor jeugd en jonge gezinnen. Misschien wordt ’kerk’ wel helemaal anders? Aan de zoektocht om gemeente van Jezus Christus te zijn in deze tijd geef ik graag mijn energie in Aagtekerke en Domburg.
Met verwondering kijk ik soms terug naar de weg die ik gegaan ben. Ik ben opgegroeid in Eindhoven en in Raamsdonksveer. “Iets met mensen” is wat ik wilde gaan doen na mijn HBS-A diploma en ik werd fysiotherapeute.
In die periode hielden levensvragen me sterk bezig. Het lezen van de Bijbel en contact met gelovige medestudenten brachten me op het spoor van Jezus Christus. Het leidde tot geloof in God. Dit is uitgegroeid tot een intense Bron van levensvreugde en inspiratie. Gelovig leven ervaar ik als een spannende en positieve zoektocht.
Thuis
Ik ben getrouwd met Martien, die gepensioneerd huisarts is. We kregen drie adoptiekinderen uit Indonesië en Colombia. Timo, Manuel en Eline. We zijn erg blij met hen. Inmiddels hebben zij alle drie een eigen leven opgebouwd. We hebben één prachtige kleindochter Reva, van Timo en zijn vrouw Sabine.
Studie
Vanuit verlangen naar ‘Meer’ ging ik theologie studeren. Eerst dichtbij, op de Katholieke universiteit in Tilburg, waar ik de klassieke talen afrondde en de propedeuse behaalde. Daarna op de Protestantse universiteit in Kampen. Na pastor in een verpleeghuis - in de laatste vier jaren van mijn studie - werd ik in 2002 predikant in de Gereformeerde kerk Giessen-Rijswijk. Predikantschap is voor mij een uitdaging en een verrassend geschenk, dat me voortdurend op nieuwe wegen brengt met mensen binnen en buiten de kerken.
Pastorale weg
In 2005 volgde ik de postdoctorale opleiding Geestelijke Begeleiding aan het Titus Brandsma instituut en Hydepark. Daar ging mijn spoor door. Het spoor van nadenken over de ontwikkeling van het geestelijk leven van mensen: Hoe werkt het? Hoe kan het? Ik leerde mystieke teksten lezen en doorzien, maar ook mijn eigen leven wegen in het licht van Gods liefde. Deze studie tot Geestelijk Begeleider heeft een verdieping gebracht in mijn geloofsleven en werk als predikante. Mensen begeleiden in leven en geloven is het hart van mijn werk.Ruimte
Ooit klonk een woord dat me raakte: waar de Geest des Heren is, is vrijheid (1 Cor 3:16)
Er is niet één beeld waarin God te vangen. Er is ook niet één manier om te geloven en gelovig te leven. In de wereldkerk kunnen we elkaar aanvullen en verrijken. In Prinsenbeek werkte ik positief samen met de Rooms-Katholieke parochie. Ik hoop dat ook in de cluster Noord- West Walcheren met collega’s en in samenwerking met andere kerkelijke gemeenten te kunnen doen.
De vrijheid van de Geest klinkt voor mij door in de breedte van de liturgie in onze christelijke gemeenschap. Ik voel me thuis in een psalm, ook in de lofprijzing van een Praiseband in een jeugdviering. Daarnaast kan een lied van H. Oosterhuis of uit Taizé en Iona me diep raken.
Vertrouwen
Houd moed, sta op, Hij roept u, (Marcus 10:46-52) klonk in het laatste kloosterweekend, waar we met een groep waren. Een bemoedigend woord tegen de blinde man, die door mensen en zijn levenssituatie aanvankelijk klemgezet wordt. Tot hij in beweging komt en antwoord gaat geven. Iedere morgen lees ik een Bijbelgedeelte volgens de methode Lectio Divina en merk hoe Gods Geest daardoor mijn leven aanraakt, beïnvloedt. Het is de basis van mijn predikantswerk. Ik leef in het vertrouwen dat God met ieder mens optrekt in het leven, dat groei mogelijk is als mens en als gelovige.
Naast de kerk
Sport ontspant me en geeft energie. Ik tennis veel, ski graag en hou van wandelen langs de zee en in open landschap. Ik werk met plezier in onze tuin: het prille groen in de lente, de warme kleuren van de bloemen verrassen me ieder seizoen opnieuw. In het najaar en in de winter praten we graag bij met vrienden en een goed glas wijn.Lezen is een passie: de krant, literatuur en boeken op het terrein van de spiritualiteit. Het brengt me impulsen voor preken en het houdt me bij de mens en bij de tijd.
Daarnaast interesseer ik me voor filosofie en kunst. In het nascholingstraject voor predikanten heb ik de leergang Kunst en Theologie gevolgd. Vervolgens heb ik in de afgelopen jaren aan de Erasmusuniversiteit aan de deeltijdopleiding filosofie deelgenomen. Het heeft mijn kijk op leven en geloven in onze tijd verbreed en verdiept.
De toekomst
Op het moment dat ik dit schrijf leven we in de dagen dat de samenleving weer opengaat. We hebben een spannende periode doorgemaakt met beperkingen door het coronavirus, met zorg om gezondheid, spanning in werk/gezin en verlies aan toekomstperspectief.
Het bracht een nieuw bewustzijn van onze kwetsbaarheid als mens en natuur. Hoe verder…? We leven in een verwarrende tijd met veel vragen. Een kerkgemeenschap biedt ruimte ook in onze tijd voor herdenken, bezinning en diepgang. Samen gaat het beter.
De toekomst van de kerk ligt open. Laten we proberen mensen te verbinden en kerk naar buiten te zijn in onze dorpen. Een plaats van inspiratie te bieden, ook voor jeugd en jonge gezinnen. Misschien wordt ’kerk’ wel helemaal anders? Aan de zoektocht om gemeente van Jezus Christus te zijn in deze tijd geef ik graag mijn energie in Aagtekerke en Domburg.
terug